Ποιες είναι οι χρήσεις του θειικού αργιλίου στην επεξεργασία νερού;

Πώς Λειτουργεί το Θειικό Αλουμίνιο ως Συναγχονιστής στην Επεξεργασία Νερού

Κατανόηση της Συνάγχωσης και του Ρόλου του Θειικού Αλουμινίου στην Αποσταθεροποίηση Αιωρούμενων Σωματιδίων

Η επεξεργασία του νερού ξεκινά με τη συσσωμάτωση, μια διαδικασία που συγκεντρώνει τις μικροσκοπικές ακαθαρσίες ώστε να μπορούν να αφαιρεθούν αργότερα. Το φησί (alum) λειτουργεί ιδιαίτερα καλά σε αυτό το στάδιο, γιατί όταν διαλύεται, απελευθερώνει τρισθενή ιόντα αλουμινίου (Al³⁺) που ουσιαστικά εξουδετερώνουν τα αρνητικά φορτία σε σωματίδια που επιπλέουν στο νερό, όπως σωματίδια αργίλου, οργανικά υπολείμματα και ακόμη και ορισμένους επιβλαβείς μικροοργανισμούς. Όταν εξουδετερωθούν αυτά τα φορτία, τα σωματίδια σταματούν να απωθούνται μεταξύ τους και αρχίζουν να συγκολλώνται κατά τη φάση της γρήγορης ανάμειξης, η οποία διαρκεί συνήθως περίπου ένα ή δύο λεπτά. Οι περισσότεροι σταθμοί επεξεργασίας νερού βρίσκουν ότι το φησί δίνει τα καλύτερα αποτελέσματα όταν το pH του νερού βρίσκεται μεταξύ 5,5 και 7,5. Η ποσότητα φησιού που χρειάζεται ποικίλλει σημαντικά, συνήθως από 50 έως 300 χιλιοστά γραμμάρια ανά λίτρο, ανάλογα με το πόσο θολό είναι το νερό και το είδος των ρύπων που υπάρχουν.

Χημικός Μηχανισμός του Θειικού Αργιλίου στο Σχηματισμό Συσσωματωμάτων και την Αφαίρεση Ακαθαρσιών

Μετά την εξισορρόπηση των φορτίων, το αλουμίνιο αρχίζει να διασπάται μέσω υδρόλυσης, δημιουργώντας υδροξείδιο του αργιλίου (Al(OH)3). Αυτή η ουσία σχηματίζει ένα ζελέ-παρόμοιο στερεό που είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό στην πρόσδεση ουσιών που επιθυμούμε να αφαιρεθούν από το νερό. Καθώς αναπτύσσονται αυτά τα μικρά συμπυκνώματα, γνωστά ως νιφάδες, μπορούν να φτάσουν μέγεθος από μισό έως τρία χιλιοστά. Αυτό τους επιτρέπει να κατακαθίζουν άνετα στις δεξαμενές επεξεργασίας. Όταν όλα λειτουργούν σωστά, αυτή η μέθοδος απομακρύνει περίπου από 85% έως σχεδόν 100% τη θολότητα από τα δείγματα νερού και απομακρύνει περίπου από τα δύο τρίτα έως τα τέσσερα πέμπτα των ενοχλητικών οργανικών ενώσεων. Μελέτες δείχνουν ότι αυτές οι νιφάδες υδροξειδίου προσκολλώνται σε διάφορους διαλυμένους ρύπους, όπως ιόντα φωσφορικών και διάφορους τύπους βαρέων μετάλλων, δημιουργώντας δεσμούς στις επιφάνειές τους. Αυτή η δράση πρόσδεσης αυξάνει πραγματικά τη συνολική απόδοση του συστήματος καθαρισμού.

Σύγκριση με Εναλλακτικά Συνεκτικά: Απόδοση, Κόστος και Πρακτικές Πτυχές

Το χλωριούχο σίδηρο μπορεί να αφαιρέσει σχεδόν όλο το φωσφορικό από το νερό, μερικές φορές έως και το 98%, που είναι πολύ καλύτερο από το αλούμι, το οποίο καταφέρνει περίπου 70 έως 85%. Το μειονέκτημα όμως είναι ότι το χλωριούχο σίδηρο διαβρώνει τους σωλήνες και τον εξοπλισμό πολύ γρηγορότερα, με αποτέλεσμα οι δήμοι να ξοδεύουν επιπλέον για επισκευές και αντικαταστάσεις. Οι συνθετικοί πολυμερείς είναι μια άλλη επιλογή που δίνει πολύ διαυγές νερό με ελάχιστη ιλύ να απομένει μετά την επεξεργασία, αλλά αυτά τα υλικά έχουν υψηλές τιμές που τα καθιστούν ακατάλληλα για τις περισσότερες συνηθισμένες εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων. Γι' αυτόν τον λόγο πολλές πόλεις εξακολουθούν να χρησιμοποιούν αλούμι παρά τις νεότερες εναλλακτικές. Το αλούμι υπάρχει εδώ και δεκαετίες, λειτουργεί αξιόπιστα χωρίς περίπλοκες διαδικασίες εγκατάστασης και δεν επιβαρύνει τον προϋπολογισμό όπως κάνουν κάποιες από τις πιο εξεζητημένες επιλογές. Για τους τοπικούς φορείς που αντιμετωπίζουν χρηματοοικονομικές δυσκολίες και υποδομές σε προχωρημένη ηλικία, η χρήση γνωστών λύσεων έχει νόημα, ακόμη κι αν δεν είναι η τεχνικά καλύτερη επίδοση.

Περιβαλλοντικές Ανησυχίες: Υπόλοιπο Αλουμίνιο και Μακροπρόθεσμη Ασφάλεια στο Επεξεργασμένο Νερό

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει καθορίσει μέγιστο επιτρεπόμενο όριο 0,2 χιλιοστόγραμμα ανά λίτρο για το υπόλοιπο αλουμίνιο στο βρύσιμο νερό, λόγω ανησυχιών για πιθανές επιπτώσεις στη λειτουργία του εγκεφάλου με την πάροδο του χρόνου. Οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού που χρησιμοποιούν νεότερες τεχνικές φιλτραρίσματος μπορούν να μειώσουν αυτά τα ίχνη αλουμινίου κατά περίπου 70 έως 90 τοις εκατό σε σύγκριση με τις παλαιότερες μεθόδους. Η παρακολούθηση των επιπέδων pH καθ' όλη τη διαδικασία και η προσθήκη ενός επιπλέον σταδίου με ειδικές μεμβράνες μετά την επεξεργασία βοηθά στη διασφάλιση ότι παραμένουμε εντός των ασφαλών ορίων που έχουν καθοριστεί από τις υγειονομικές αρχές. Αυτό διατηρεί την υγεία των ανθρώπων χωρίς να μειώνει την αποτελεσματικότητα ολόκληρης της διαδικασίας καθαρισμού.

Βελτίωση της Διαύγειας του Νερού και Απομάκρυνση της Θολότητας σε Δημοτικά Συστήματα Ύδρευσης

Το θειικό αλουμίνιο παραμένει μια συνηθισμένη επιλογή για την επεξεργασία νερού σε αστικές περιοχές, καθώς μπορεί να μειώσει τη θολότητα του νερού κατά περίπου 90%. Αυτό συμβαίνει επειδή εξουδετερώνει τα ηλεκτρικά φορτία σε μικροσκοπικά σωματίδια όπως κομμάτια αργίλου, λεπτή βρωμιά και ακόμη και μικροοργανισμούς που επιπλέουν στο δίκτυο ύδρευσης. Τα σωματίδια αυτά στη συνέχεια συγκεντρώνονται, σχηματίζοντας μεγαλύτερες νιφάδες που κατακάθονται ευκολότερα. Έρευνα που δημοσιεύθηκε το 2021 έδειξε ότι, όταν εφαρμόζεται σωστά, η στάθμη θολότητας πέφτει κάτω από 0,3 NTU, κάτι που ανταποκρίνεται στις κατευθυντήριες οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για καθαρό πόσιμο νερό. Το γεγονός ότι αυτή η διαδικασία λειτουργεί τόσο καλά σημαίνει ότι επιβαρύνει λιγότερο τα φίλτρα στα επόμενα στάδια του συστήματος. Οι εγκαταστάσεις λειτουργούν καλύτερα συνολικά και εξοικονομούν χρήματα, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για μεγάλα αστικά συστήματα ύδρευσης που εξυπηρετούν εκατομμύρια ανθρώπους κάθε μέρα.

Απομάκρυνση Οργανικής Ύλης, Παθογόνων και Βαρέων Μετάλλων μέσω Συνεκκρίματος

Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το φησί από άποψη συνάφειας σημαίνει ότι μπορεί να απομακρύνει πολλών ειδών ρύπους ταυτόχρονα. Τα οργανικά υλικά που είναι διαλυμένα στο νερό προσκολλώνται στις συσσωματώσεις υδροξειδίου του αργιλίου που σχηματίζονται κατά την επεξεργασία. Επιπλέον, βακτήρια όπως το E. coli και παράσιτα όπως η Giardia παγιδεύονται φυσικά σε αυτήν τη διαδικασία. Όταν το pH διατηρείται περίπου στο 6,5 έως 7,5, έρευνες δείχνουν ποσοστά απομάκρυνσης μεταξύ 85% και 92% για βαρέα μέταλλα όπως μόλυβδος, αρσενικό και χρώμιο. Αυτό που κάνει αυτήν την προσέγγιση τόσο πολύτιμη είναι ότι αντιμετωπίζει πολλαπλούς ρύπους ταυτόχρονα, μειώνοντας έτσι τις ανάγκες για επιπλέον απολύμανση. Ωστόσο, η σωστή δοσολογία έχει μεγάλη σημασία, επειδή αν υπάρχει πολύ υπολειμματικό αλουμίνιο, μπορεί να ξεπεράσει το ασφαλές όριο των 0,2 mg ανά λίτρο, κάτι που δεν είναι καλό για κανέναν.

Βελτίωση της Απόδοσης Καθίζησης και Φιλτραρίσματος Μετά την Επεξεργασία με Φησί

Όταν τα νιφάδες επεξεργαστούν με αλούμι, τείνουν να καθίζουν περίπου 40 έως 60 τοις εκατό γρηγορότερα στις δεξαμενές καθίζησης σε σύγκριση με τα σωματίδια χωρίς επεξεργασία, κάτι που βελτιώνει σημαντικά το διαχωρισμό των στερεών. Η ταχύτερη καθίζηση σημαίνει ότι τα φίλτρα φράσσονται λιγότερο συχνά, οπότε μπορούν να λειτουργούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα πριν χρειαστεί καθαρισμός, μειώνοντας τον αναστροφή ρύπανσης κατά περίπου 30%. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η κολλώδης συνέχεια των νιφάδων υδροξειδίου του αργιλίου λειτουργεί σαν επιπλέον στρώμα φίλτρου μέσα στα αμμώδη στρώματα. Αυτές οι νιφάδες συλλαμβάνουν πολύ μικρά σωματίδια, μικρότερα από ένα μικρόμετρο, τα οποία κατάφεραν να διαφύγουν κατά το πρώτο στάδιο συσσωμάτωσης. Όλες αυτές οι βελτιώσεις μαζί σημαίνουν ότι τα ποιοτικά συστήματα επεξεργασίας μπορούν πραγματικά να απομακρύνουν περισσότερο από 99,9% όλων των σωματιδίων από το τελικό νερό που παράγεται.

Αποτελεσματική απομάκρυνση φωσφόρου σε αστικά και βιομηχανικά λύματα

Το αλουμίνιο λειτουργεί αρκετά καλά στην απομάκρυνση του φωσφόρου, χάρη στις αντιδράσεις ανταλλαγής λιγκάνδων που συζητάμε τόσο πολύ στους κύκλους επεξεργασίας νερού. Ουσιαστικά, όταν τα ιόντα Al3+ συναντήσουν τα ιόντα ορθοφωσφορικού οξέος (PO4^3-), συνδυάζονται για να δημιουργήσουν φωσφορικό αργίλιο (AlPO4) το οποίο δεν διαλύεται στο νερό. Αυτό το υλικό στη συνέχεια καθιζάνει και απομακρύνεται μηχανικά μέσω φιλτραρίσματος. Μελετώντας δεδομένα από 45 διαφορετικές εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων σε όλη την Ευρώπη, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η χρήση αλουμινίου μείωσε τα επίπεδα συνολικού φωσφόρου κάτω από 0,5 mg/L σε περίπου το 88% αυτών των εγκαταστάσεων. Αυτό στην πραγματικότητα πληροί τις απαιτήσεις της Οδηγίας Πλαισίου για τα Νερά της ΕΕ όσον αφορά τα πρότυπα καθαρού νερού. Ιδιαίτερα αποτελεσματικό είναι στην επεξεργασία αποβλήτων από επεξεργαστές τροφίμων και βιομηχανίες υφασμάτων, καθώς τα απόβλητά τους τείνουν να έχουν εξαιρετικά υψηλά επίπεδα φωσφόρου, μερικές φορές υπερβαίνοντας κατά πολύ τα 15 mg/L σε δοκιμές συγκέντρωσης.

Μείωση της Θολότητας και των Ρύπων σε Υψηλά Φορτισμένες Ροές Λυμάτων

Η διπλή δράση συνάφειας-συσσωμάτωσης του Alum το καθιστά κατάλληλο για την επεξεργασία πολύπλοκων αποβλήτων υψηλής φόρτισης:

• Κολλοειδείς Διασπάσεις : Εξουδετερώνει αρνητικά φορτισμένα σωματίδια σε νερά με θολότητα άνω των 1.000 NTU
• Βαρύχαλκα : Βαρέα Μέταλλα: Συν-κατακρημνίζει Pb²⁺ και Cr³⁺ μέσω σχηματισμού υδροξειδίου σε pH 9 - 9,5
• Οργανικά Φορτία : Μειώνει τη χημική απαίτηση οξυγόνου (COD) κατά 65-80% σε απόβλητα χαρτοπολτών μέσω δέσμευσης με λιγνίνη και πρωτεΐνες

Δεδομένα από το πεδίο από επτά βιομηχανικούς πάρκους στην Κίνα δείχνουν ότι το alum επιτυγχάνει απομάκρυνση 98% των συνολικών αιωρούμενων στερεών (TSS) σε ρεύματα με αρχική περιεκτικότητα στερεών άνω των 5.000 mg/L, αποδεικνύοντας ισχυρή απόδοση σε απαιτητικές συνθήκες.

Μελέτη Περίπτωσης: Επιτυχής Εφαρμογή σε Αστικά Εγκαταστάσεις Επεξεργασίας Λυμάτων

Ένα ευρωπαϊκό δημοτικό εγκατάσταση που εξυπηρετεί 1,2 εκατομμύρια κατοίκους επέτυχε σημαντικές βελτιώσεις μετά τη μετάβαση σε συνάφεια με θειικό αργίλιο. Με επεξεργασία 300.000 m³/ημέρα λυμάτων, η εγκατάσταση ανέφερε:

Κατά τη διάρκεια δοκιμαστικής περιόδου 18 μηνών, το εγκατάσταση διατήρησε επίπεδα υπολειμμάτων αλουμινίου κάτω από 0,2 mg/L, επιτυγχάνοντας απομάκρυνση φωσφόρου 94% και μείωση COD 82%, επιβεβαιώνοντας την αποτελεσματικότητα και την οικονομική βιωσιμότητα του alum στη διαχείριση αποβλήτων σε μεγάλη κλίμακα.

Βελτιστοποίηση της απόδοσης θειικού αργιλίου: Δοσολογία, pH και συνθήκες νερού

Ιδανική περιοχή pH και στρατηγικές δοσολογίας για μέγιστη απόδοση συσσωμάτωσης

Τα καλύτερα αποτελέσματα για την πήξη συμβαίνουν όταν το επίπεδο pH παραμένει μεταξύ περίπου 5,5 και 7,5. Μέσα σε αυτό το εύρος, η διαδικασία γίνεται πολύ πιο αποτελεσματική, μερικές φορές βελτιώνοντας κατά 40 έως 60% σε σύγκριση με αυτό που συμβαίνει έξω από αυτούς τους αριθμούς. Όταν πρόκειται για το πόση ποσότητα αλουμινίου πρέπει να χρησιμοποιήσετε, οι περισσότερες θεραπείες απαιτούν κάπου μεταξύ 5 και 200 χιλιοστών ανά λίτρο. Αλλά αν το νερό είναι πολύ βρώμικο ή έχει πολλά μόλυντα, σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί μέχρι και 500 mg/l. Για να βρεθεί ακριβώς τι λειτουργεί καλύτερα σε ένα συγκεκριμένο σημείο, η δοκιμή σε βάζο παραμένει μία από τις πιο αξιόπιστες διαθέσιμες μεθόδους. Αυτό βοηθά να αποφεύγεται η χρήση υπερβολικής ποσότητας αλουμινίου, το οποίο μπορεί να αφήσει πίσω του υπερβολικό αλουμίνιο στο νερό πέραν του ασφαλούς ορίου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας των 0,2 mg/L. Αυτό καθιστά πιο δύσκολο να σχηματιστούν κατάλληλα κοπάδια και τελικά μειώνει το συνολικό αποτέλεσμα της θεραπείας.

Επιρροή της θερμοκρασίας του νερού, της αλκαλικότητας και της ιονικής σύνθεσης

Το νερό που παραμένει κάτω από 10 βαθμούς Κελσίου επιβραδύνει πραγματικά την ταχύτητα των αντιδράσεων κατά τη διάρκεια των διαδικασιών επεξεργασίας. Αυτό σημαίνει ότι οι σμήνη σχηματίζονται πολύ πιο αργά, μερικές φορές χρειάζονται από 30 έως 50% περισσότερο από το κανονικό, και οι χειριστές πρέπει να αναμειγνύουν πράγματα για παρατεταμένες περιόδους. Όταν πρόκειται για τα επίπεδα αλκαλικότητας, παίζουν μεγάλο ρόλο στην αποφυγή του συστήματος να γίνει πολύ όξινο μετά την προσθήκη αλουμινίου. Αν η αλκαλικότητα πέσει κάτω από τα 50 χιλιοστά ανά λίτρο ως ανθρακικό ασβέστιο, τα περισσότερα εργοστάσια καθαρισμού καταλήγουν να χρειάζονται επιπλέον ασβέστιο ή σόδα για να διατηρήσουν το pH αρκετά σταθερό για να λειτουργεί σωστά. Μια άλλη πρόκληση εμφανίζεται όταν υπάρχει υψηλή ιόντια δύναμη στο νερό, πάνω από 1000 μικροσιμέντα ανά εκατοστό. Αυτή η κατάσταση στριμώχνει τα μικροσκοπικά ηλεκτρικά στρώματα γύρω από τα σωματίδια, κάνοντάς τα να συγκεντρώνονται λιγότερο αποτελεσματικά. Το αποτέλεσμα; Η πήξη λειτουργεί περίπου 40% χειρότερα κάτω από αυτές τις συνθήκες. Όλες αυτές οι μεταβλητές δείχνουν γιατί η ύπαρξη καλών συστημάτων παρακολούθησης σε πραγματικό χρόνο έχει τόσο μεγάλη σημασία, ιδίως για εγκαταστάσεις που αντιμετωπίζουν μεταβαλλόμενες ποιότητες νερού σε διάφορες εποχές.

Πλεονεκτήματα και προκλήσεις της χρήσης θειικού αλουμινίου στην επεξεργασία νερού

Κύριοι πλεονεκτήματα: Αξιοτέλεια, αξιοπιστία και ευελιξία σε όλα τα συστήματα θεραπείας

Το αλουμίνιο, ή θειικό αλουμίνιο, ξεχωρίζει ως οικονομικό και αξιόπιστο πήξη που χρησιμοποιείται σε πολλές εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού, τόσο σε δημοτικές όσο και σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Σε σύγκριση με επιλογές όπως το χλωριούχο σίδηρο, μειώνει τα έξοδα λειτουργίας κατά περίπου 30 έως 50 τοις εκατό, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί τα ποσοστά αφαίρεσης πάνω από 95% για πράγματα όπως θολή και επιβλαβή παθογόνους παράγοντες. Αυτό που κάνει αυτή την ουσία τόσο ευέλικτη είναι το πόσο καλά λειτουργεί, είτε πρόκειται για μικρά αγροτικά συστήματα ύδρευσης είτε για μεγάλες πόλεις. Οι χειριστές μπορούν να προσαρμόσουν τις δόσεις με βάση το είδος της ποιότητας του νερού που αντιμετωπίζουν καθημερινά. Όταν τα επίπεδα pH παραμένουν εντός της εύρους των 5,5 έως 7,5, το αλουμί καταφέρνει να εξαλείψει περίπου το 70 έως 90% αυτών των ενοχλητικών οργανικών μολυσματικών. Και ας το παραδεχτούμε, όταν τα χρήματα έχουν μεγαλύτερη σημασία, οι φοιτητές συχνά νικούν τις λύσεις PAC για εγκαταστάσεις που παρακολουθούν στενά τους προϋπολογισμούς.

Κοινά Περιορισμοί: Παραγωγή Λάσπης, Απαιτήσεις Ρυθμισμού pH και Περιβαλλοντικές Σκεφτόμενες

Το χλωριούχο αλουμίνιο παρουσιάζει και ορισμένα μειονεκτήματα. Δημιουργεί περίπου 15 έως 30 τοις εκατό περισσότερη ιλύ σε σύγκριση με τα συνθετικά πολυμερή, κάτι που σημαίνει υψηλότερο κόστος διάθεσης και πιο περίπλοκη διαχείριση αποβλήτων. Όταν το χλωριούχο αλουμίνιο διασπάται στις διεργασίες επεξεργασίας νερού, μειώνει στην πραγματικότητα το pH. Για να αντισταθμιστεί αυτό το φαινόμενο, οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού πρέπει να δαπανούν χρήματα για αλκαλικές ουσίες όπως η άσβεστος. Οι αγορές αυτών των χημικών μπορεί να απορροφούν σχεδόν το 20% του συνολικού λειτουργικού προϋπολογισμού, απλώς για να διατηρηθεί το νερό στο κατάλληλο επίπεδο οξύτητας. Οι περιβαλλοντικές αρχές παρακολουθούν προσεκτικά την ποσότητα αλουμινίου που παραμένει στο επεξεργασμένο νερό μετά την επεξεργασία, οπότε είναι απαραίτητο να τηρείται η σύσταση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για μέγιστη συγκέντρωση 0,2 mg ανά λίτρο. Τα καλά νέα είναι ότι πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι όταν οι χειριστές βελτιώνουν τις μεθόδους δοσολογίας και τις συνδυάζουν με νεότερα συστήματα φιλτραρίσματος, μπορούν να μειώσουν τη δημιουργία ιλύς κατά περίπου 40%. Αυτή η προσέγγιση βοηθά επίσης στην τήρηση των σημαντικών προτύπων του EPA και του AWWA για ασφαλή πόσιμο νερό, χωρίς να θυσιάζεται η ποιότητα.

Συχνές Ερωτήσεις

Ποιος είναι ο κύριος ρόλος του θειικού αργιλίου στην επεξεργασία νερού;

Το θειικό αργιλίου δρα ως συσσωματωτικός παράγοντας στην επεξεργασία νερού, βοηθώντας στην αστάθεια των αιωρούμενων σωματιδίων, ώστε να μπορούν να αφαιρεθούν αποτελεσματικά μέσω περαιτέρω διεργασιών επεξεργασίας.

Πώς επηρεάζει το θειικό αργιλίου τα επίπεδα pH του επεξεργασμένου νερού;

Το θειικό αργιλίου τείνει να μειώνει τα επίπεδα pH του επεξεργασμένου νερού, γι’ αυτό οι εγκαταστάσεις συχνά χρειάζεται να προσθέτουν αλκαλικές ουσίες όπως ασβέστη για να διατηρήσουν το βέλτιστο εύρος pH για αποτελεσματική επεξεργασία.

Υπάρχουν περιβαλλοντικές ανησυχίες σχετικά με τη χρήση του θειικού αργιλίου;

Ναι, το υπολειμματικό αλουμίνιο στο επεξεργασμένο νερό αποτελεί ανησυχία, καθώς μπορεί να έχει πιθανές επιπτώσεις στην υγεία. Γι’ αυτό, τα συστήματα επεξεργασίας επιδιώκουν να διατηρούν τα υπολειμματικά επίπεδα κάτω από 0,2 mg/L, όπως συνιστά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.

Γιατί προτιμάται το θειικό αργιλίου έναντι άλλων συσσωματωτικών παραγόντων παρά τους περιορισμούς του;

Το θειικό αλουμίνιο είναι οικονομικά αποδοτικό, αξιόπιστο και πολύχρηστο, γεγονός που το καθιστά προτιμώμενη επιλογή για πολλούς δήμους, ειδικά για εκείνους με περιορισμένο προϋπολογισμό και υφιστάμενη υποδομή.